Onder het huidige rechtsysteem, vooral in het westen, wordt de natuur beschouwd als eigendom. Daarmee worden stukken land, bossen en andere ecosystemen overgelaten aan de wensen van de eigenaar. Dat is een manifestatie van het antropocentrisch denken: de mens als heerser over de aarde. Wanneer we het hebben over Rechten van de Natuur, betekent dit dat we erkennen dat de natuur niet slechts eigendom is dat bezeten kan worden. De natuur bestaat uit levende entiteiten die een recht hebben om te bestaan en te floreren. Wetten en regels die Rechten van de Natuur erkennen, veranderen de juridische status van natuur van louter object naar subject, eigen drager van rechten.